kringloop (cyclus)

Kringloop is een vereenvoudigde cyclische voorstelling van relaties en processen waarmee de beweging en omzetting van materie op aarde inzichtelijk gemaakt kan worden. Er zijn verschillende kringlopen op de wereld aan te geven, naar de aard van de materie en naar de lengte. Water komt voor in een korte en in een lange kringloop. In de korte verdampt het water boven de oceaan, en regent weer uit. Bij de lange kringloop vervoert de wind de wolken naar het land, daar stijgt de lucht op, de waterdamp condenseert en regent uit. Als de neerslag als sneeuw valt kan het lang blijven liggen in bijvoorbeeld het hooggebergte. Bij smelten kan het water door rivieren afgevoerd worden of in de grond zakken en als grondwater langzaam naar lagere delen afgevoerd worden.
Andere stoffen komen eveneens in een kringloop voor: de chemische cyclus gaat over de beweging door het aardsysteem van stoffen als stikstof, koolstof en zuurstof. Een gesteentecyclus geeft aan dat in de aardkorst processen spelen die gesteenten veranderen, waarna aan de oppervlakte verwering en erosie ze weer afbreken, transporteren en er sedimentatie plaatsvindt. Een erosiecyclus geeft aan dat hooggebergte eveneens afslijt door verwering en erosie, en uiteindelijk als een schiervlakte (= bijna vlakte) eindigt tot er weer opheffing plaatsvindt.
De tijdschaal waarin een kringloop plaatsvindt kan zeer verschillend zijn. Zo heeft de korte waterkringloop een tijdschaal van ten hoogste enkele jaren, terwijl de tijdschaal van de erosiecyclus in de orde van grootte van miljoenen jaren ligt. Kringlopen zijn belangrijk omdat de aarde min of meer als een gesloten systeem te beschouwen is. Behalve de energie van de zon, komt er geen water, gesteente etc. bij en gaat er niets af, afgezien van verbranding van fossiele brandstoffen.

Quizvraag v/d week

Woord v/d week

Meest gezocht deze week

Welke adellijke familie speelde de hoofdrol in De scharlaken stad van Hella Haasse?


JUIST!NIET JUIST!

Borgia

Tradities > Nederlandse tradities

ooievaar

Geluksbrenger. De terugkerende ooievaars werden gezien als voorboden van de lente. En als een paar op een dak van een huis nestelde, geloofde men dat de bewoners een voorspoedig jaar tegemoet gingen. De ooievaar als brenger van kindertjes stamt uit Duitsland en is pas begin negentiende eeuw naar Nederland overgewaaid. Het paste wel bij de tijd dat nog niet openlijk over seksualiteit en geboorte werd gesproken. De gewoonte om als een kind is geboren een houten ooievaar in de tuin te zetten komt ook uit Duitsland maar is in Nederland van later datum, zo begin twintigste eeuw.