Abel Gance
Abel Gance (1889-1981) was een Franse filmregisseur. Hij studeerde Rechten, maar op zijn negentiende lonkte het toneel en kreeg hij inderdaad een rol in een theater in Brussel. Een jaar later speelde hij zijn eerste filmrolletje in Molière. Maar zijn acteurscarrière was geen succes. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Gance bij de Film d'Arte aangesteld als regisseur en maakte succesvolle films. Tot ergernis van de producenten experimenteerde hij met nieuwe technieken, zoals close ups. Aan het eind van de oorlog ging hij hoewel in eerdere gevechten gewond door mosterdgas, terug het leger in om ter plekke te kunnen filmen en de ellende van de oorlog te laten zien. Het resulteerde in een drie uur durende film J'Accuse (1919), een combinatie van documentaire en fictie, die over heel Europa een kassucces werd.
Gance bleef experimenteren, zoals scenes opnemen in kleur lange tijd voordat Hollywood daaraan toe was. Voor zijn beroemdste film Napoleon vu par Abel Chance (1927) gebruikte hij drie camera's, drie projectoren en een gebogen scherm om voor de toeschouwers de illusie van panoramische diepte te creëren.
Welke jong gestorven schilder maakte het schilderij De stier?
clair-obscur
(Frans: licht-donker) Term in de schilderkunst voor de stijl met sterke contrasten tussen licht en schaduw, waarbij veel licht valt op wat de schilder het belangrijkste element in de afbeelding vindt. Ook wel chiaroscuro genoemd.
De 10 meest gezochte woorden en begrippen van de afgelopen week
- als klap op de vuurpijl
- ijs en weder dienende
- zout in de wond strooien
- water en vuur zijn
- ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was
- waar het hart vol is loopt de mond van over
- met een kluitje in het riet sturen
- als de vos de passie preekt
- de kastanjes uit het vuur halen
- vinger aan de pols houden
