Marleen Gorris
Marleen Gorris (1948) is een Nederlandse regisseur en de eerste vrouwelijke Oscarwinnares die de prijs won voor de Best Foreign Film. Dat was voor haar derde film Antonia in 1995. Haar eerste film is De stilte rond Christina M. (1982), een uitgesproken feministische film. Bij de voorvertoning in New York voor een gezelschap van jonge regisseurs vroegen enkele aanwezige mannen haar waarom zij zo'n eendimensionaal negatief beeld van mannen had geschetst. Dat leidde tot hoongelach van de vrouwen in de zaal. Gorris won er een Gouden Kalf mee. Haar derde Nederlandse film is Gebroken spiegels (1984). Voor alle drie films schreef zij het scenario zelf.
Na het succes van Antonia werkte zij voornamelijk in het buitenland en had zij onder meer succes met Mrs Dalloway, naar het boek van Virginia Woolf met Vanessa Redgrave (1987), The Luzhin Defence, de verfilming van een verhaal van Wladimir Nabokov (2000) en Within the Whirlwind (2009) over de veroordeling in 1937 door het Stalinistische regime van de Russische wetenschapster Evgenia Ginzburg en haar leven in het strafkamp. Alle films van Gorris zijn feministisch geïnspireerd. Tijdens de opname in 2014 in Italië van de tragicomedie Love, Honour, Tulips and a Bike kreeg zij een burnout, waarna zij geen films meer maakte.
Welke adellijke familie speelde de hoofdrol in De scharlaken stad van Hella Haasse?
ooievaar
Geluksbrenger. De terugkerende ooievaars werden gezien als voorboden van de lente. En als een paar op een dak van een huis nestelde, geloofde men dat de bewoners een voorspoedig jaar tegemoet gingen. De ooievaar als brenger van kindertjes stamt uit Duitsland en is pas begin negentiende eeuw naar Nederland overgewaaid. Het paste wel bij de tijd dat nog niet openlijk over seksualiteit en geboorte werd gesproken. De gewoonte om als een kind is geboren een houten ooievaar in de tuin te zetten komt ook uit Duitsland maar is in Nederland van later datum, zo begin twintigste eeuw.
