Rifka Lodeizen
Rifka Lodeizen (1972) is een Nederlands actrice. Ze is een dochter van beeldend kunstenaar Frank Lodeizen. Zij speelde eerst wat kleine rolletjes en werkte daarnaast in café Wildschut in Amsterdam. Filmregisseur Eddy Terstall ontdekte haar daar en gaf haar een rol in Hufters & hofdames (1997). Hierna speelde ze in diverse Terstall-films. Voor haar rol in Simon werd ze genomineerd voor een Gouden Kalf. In 2009 ontving ze daadwerkelijk een Gouden Kalf voor haar rol van getraumatiseerde vrouw in Kan door huid heen van Esther Rots. Ook daarna speelde zij meerdere zware rollen, zoals een vrouw die haar zoon verliest (Tonio, 2016) of die ongeneeslijk ziek is (Verdwijnen, 2017). 'In Nederlandse films zijn de rollen voor actrices beperkt,' zei Lodeizen in een buitenlands interview. 'Ik wil geen feministisch statement maken, maar je speelt meestal de vrouw, de geliefde of de ex van de mannelijke hoofdpersoon.' Wellicht waren het voornamelijk bijrollen, maar Lodeizen kreeg voor bijna elke rol lovende kritieken en filmprijzen.
Welke adellijke familie speelde de hoofdrol in De scharlaken stad van Hella Haasse?
ooievaar
Geluksbrenger. De terugkerende ooievaars werden gezien als voorboden van de lente. En als een paar op een dak van een huis nestelde, geloofde men dat de bewoners een voorspoedig jaar tegemoet gingen. De ooievaar als brenger van kindertjes stamt uit Duitsland en is pas begin negentiende eeuw naar Nederland overgewaaid. Het paste wel bij de tijd dat nog niet openlijk over seksualiteit en geboorte werd gesproken. De gewoonte om als een kind is geboren een houten ooievaar in de tuin te zetten komt ook uit Duitsland maar is in Nederland van later datum, zo begin twintigste eeuw.
