Un Chien Andalou (1929)
Un Chien Andalou is een Spaanse film uit 1929 van Luis Buñuel en Salvador Dalì . Een van de meest shockerende films aller tijden, onder andere met een oog dat door een scheermes wordt doorkliefd en met seminaristen die rondtrekken met piano's vol met in staat van ontbinding verkerende ezels of twee personen die tot aan hun hals in het zand staan, waarna zon en mieren hen op een gruwelijke manier verteren. De makers zelf omschreven Un Chien Andalou als een prent die elke rationele verklaring overstijgt, die nergens over gaat - geen verhaal, geen personages, geen thema's. Behalve misschien over zichzelf, en over de mentaliteit en obsessies van deze surrealisten.
Welke adellijke familie speelde de hoofdrol in De scharlaken stad van Hella Haasse?
ooievaar
Geluksbrenger. De terugkerende ooievaars werden gezien als voorboden van de lente. En als een paar op een dak van een huis nestelde, geloofde men dat de bewoners een voorspoedig jaar tegemoet gingen. De ooievaar als brenger van kindertjes stamt uit Duitsland en is pas begin negentiende eeuw naar Nederland overgewaaid. Het paste wel bij de tijd dat nog niet openlijk over seksualiteit en geboorte werd gesproken. De gewoonte om als een kind is geboren een houten ooievaar in de tuin te zetten komt ook uit Duitsland maar is in Nederland van later datum, zo begin twintigste eeuw.
