terug naar zoekresultaten voor 'filosofie'

John Locke

(1632-1704) Engelse filosoof, grondlegger van het Britse empirisme. Hij legde zich in de eerste plaats toe op een onderzoek naar het kenvermogen van de mens, het verstand, en naar de objecten die al dan niet binnen zijn bereik liggen. Locke bewijst dat er niet zoiets bestaat als 'aangeboren ideeën' (innate ideas). Het verstand is op zichzelf een onbeschreven blad, een tabula rasa (whitepaper); het wordt pas gevuld door de ervaring. Alle bewustzijnsinhouden zijn uiteindelijk te herleiden tot de ervaring, de uiterlijke (sensation) en de innerlijke (reflection). Onze kennis is opgebouwd uit enkelvoudige en samengestelde ideeën. Alleen aan de enkelvoudige ideeën beantwoorden realiteiten in de buitenwereld; de samengestelde ideeën zijn slechts producten van het verstand.
In zijn politieke filosofie bestrijdt hij elke aanspraak op natuurlijk of door God gegeven gezag. De enige legitimatie voor gezag is de bescherming van de rechten van burgers tegenover elkaar; de staat mag pas in actie komen als de natuurlijke vrijheden en rechten van zijn burgers in het gedrang komen. De Two Treatises of Government, waarin hij zijn politieke filosofie uiteenzet, worden vaak gezien als de theoretische wegbereiders van de Amerikaanse Revolutie.