H.J. van Mook

H.J. van Mook (1894-1965) was vanaf 1921 koloniaal bestuurder in Nederlands-Indië in verschillende functies. In 1941 werd hij minister van Koloniën in het kabinet Gerbrandy in Londen, maar bleef in Indië wonen. Na de aanval op Pearl Harbor en de oorlogsverklaring van Nederland aan Japan werd hij op aandringen van gouverneur-generaal Tjarda van Starkenborgh in 1942 ook tot luitenant-gouverneur-generaal benoemd. Later was Van Mook meer geneigd tot onderhandelen met Soekarno en de zijnen over volledige onafhankelijkheid van Nederlands-Indië dan de regering in Den Haag. Hij was – zij het op de achtergrond – de hoogste Nederlandse onderhandelaar bij het tot stand komen van de akkoorden van Linggadjati in 1946. In augustus 1947 was hij voorstander van de politionele acties om uitvoering van het Akkoord van Linggadjati af te dwingen. In 1948 nam hij ontslag als minister na een vertrouwensbreuk met het kabinet Beel. Van 1949 tot 1951 was hij hoogleraar politieke wetenschappen aan de University of California Berkeley (V.S.). Van 1951 tot 1960 trad hij in dienst van de Vetenigde Naties als deskundige voor ontwikkelingsgebieden