Berlijnse blokkade

Bij de Berlijnse blokkade in 1948 probeerden de Russen westelijke delen van Berlijn die in handen waren van de geallieerden van de buitenwereld af te snijden. Het Rode leger had niet alleen Berlijn zelf veroverd maar ook een groot deel van Duitsland om Berlijn heen. Daarmee kwam Berlijn middenin door de Russen bezet gebied te liggen. Toch kregen Engeland, Frankrijk en de Verenigde Staten, het gezag over westelijke sectoren van de stad. De stad werd zo tot speelbal in de Koude Oorlog, met als kritiek hoogtepunt, in juni 1948, het van de buitenwereld afsnijden van de westelijke sectoren door het Sovjet-leger, met als doel zo de hele stad in handen te krijgen. Deze blokkade liet ook geen voedselvoorziening voor de westerse sectoren meer toe. Hierop stelden de westerse geailleerden een luchtbrug in van vliegvelden in het westen van Duitsland naar het vliegveld Tempelhof in de Amerikaanse sector en later naar een nieuw vliegveld Berlin-Tegel in de Franse sector. Ook werd er met vliegboten gevlogen op de meren in de westerse sectoren. Op het hoogtepunt van deze luchtbrug landde er om de 90 seconden een bommenwerper met voedsel en andere goederen op Tempelhof. Na elf maanden van grote spanningen hieven de Sovjets de blokkade in 1949 op. en kon het westelijk deel van de stad weer over de weg, per spoor over het water bevoorraad worden.