spectrum

Oorspronkelijk de verschillende frequenties waarin men een gegeven elektromagnetische golf kan ontleden. Het spectrum van zichtbaar licht, zoals door de diffractie van zonlicht aan regendruppels in een regenboog gedemonstreerd, loopt van violet over blauw, groen, geel, oranje tot rood; violet heeft de kortste golflengte en hoogste frequentie, rood de langste golflengte en laagste frequentie. Astronomische waarnemingen beperkten zich vroeger tot zichtbaar licht, tegenwoordig bestrijken ze een enorm spectrum, van de gammastraling tot de radioastromie. Onder invloed van een elektrische ontlading of bij verhitting zendt een gas licht uit. In dit licht komen slechts specifieke frequenties voor die men het spectrum van de gegeven stof noemt. Wanneer men, zoals vroeger steeds het geval was, het spectrum op een fotografische plaat opneemt, komt iedere frequentie van het spectrum (dat wil zeggen licht van een bepaalde kleur) met een 'spectraallijn' op de plaat overeen; een dergelijke opname lijkt op de streepjescode op een artikel in de supermarkt. Het atoommodel van Bohr gaf een eerste verklaring voor de opvallende regelmaat in de spectra van lichte atomen, zoals waterstof en helium. Meer recent wordt de term spectrum ook gebruikt voor verdelingscurven die niets met de frequentie van elektromagnetische straling te maken hebben zoals in de uitdrukking massaspectrum en in de uitdrukking werkingsspectrum (van bijvoorbeeld een antibioticum).
Zie ook elektromagnetische golven, prisma en telescoop.