Therèse Schwartze
Therèse Schwartze (1851-1918) was een Nederlandse schilderes, geboren in een Amsterdams kunstenaarsgezin. Haar vader was portretschilder met een klantenkring van vooraanstaande Amsterdamse families. Hij gaf Therèse al jong teken- en schilderles en toen ze vijftien jaar was kon zij portret-opdrachten van haar vader overnemen. Na zijn overlijden ging zij enige tijd voor verdere studie naar München. Teruggekeerd in Amsterdam werd zij een gevierd portrettiste van zowel de rijke burgerij als van het koninklijk huis. Vanwege haar werk ten paleize werd zij in 1896 als eerste vrouw benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Naar schatting heeft Therèse Schwartze ruim duizend portretten geschilderd, die ook in het buitenland, waaronder in de VS, werden geëxposeerd. Ze was beroemd, haar werk was duur en zij verdiende er veel mee. Dat kwam haar op kritiek van tijdgenoten te staan, vooral van de naar eenvoud strevende Tachtigers, die vonden dat zij weliswaar het karakter van de geportretteerden uitstekend naar voren bracht, maar toch door enige gemakzucht diepgang en bezieling miste. Therèse Schwartze was de tante van schilderes Lizzy Ansingh aan wie zij les gaf.
Welke adellijke familie speelde de hoofdrol in De scharlaken stad van Hella Haasse?
ooievaar
Geluksbrenger. De terugkerende ooievaars werden gezien als voorboden van de lente. En als een paar op een dak van een huis nestelde, geloofde men dat de bewoners een voorspoedig jaar tegemoet gingen. De ooievaar als brenger van kindertjes stamt uit Duitsland en is pas begin negentiende eeuw naar Nederland overgewaaid. Het paste wel bij de tijd dat nog niet openlijk over seksualiteit en geboorte werd gesproken. De gewoonte om als een kind is geboren een houten ooievaar in de tuin te zetten komt ook uit Duitsland maar is in Nederland van later datum, zo begin twintigste eeuw.
