Andreas Burnier

Andreas Burnier (1931-2002) pseudoniem van Catharina Dessaur, schrijfster en criminoloog. Na acht jaar huwelijk en twee kinderen scheidde zij van haar man. Zij ging studeren, promoveerde cum laude en werd hoogleraar Criminologie aan de katholieke Universiteit Nijmegen. Andreas Burnier was de eerste vrouwelijke auteur in Nederland die op een vanzelfsprekende manier openlijk uitkwam voor haar homoseksualiteit. Ze deed dat in haar eerste roman Een tevreden lach, indertijd een literaire sensatie. In het autobiografische Jongensuur wil de vrouwelijke hoofdpersoon eigenlijk een jongen zijn. Zij had een lesbische relatie toen dat nog taboe was en net als Gerard Reve betekende zij veel voor de emancipatie van homoseksualiteit. Andreas Burnier was feministe, maar op een tegendraadse manier. Zij vond dat vrouwen als individuen zelf voor veranderingen moesten zorgen en niet de schuld moesten zoeken in maatschappelijke structuren. Zij vond dat er te veel werd geklaagd. Tegendraads was zij ook in haar verzet tegen euthanasie, abortus en genetische manipulatie, net toen in de jaren tachtig er een beweging was richting legalisering. Zij vond dat ingaan tegen de menselijke waardigheid.

Elisabeth Lockhorn schreef haar biografie: Metselaar van de wereld.