Tijs Goldschmidt
Tijs Goldschmidt (1953) is een Nederlandse schrijver van literaire nonfictie. Als evolutiebioloog, verbonden aan de Rijksuniversiteit Leiden, verrichtte hij wetenschappelijk veldonderzoek, maar sinds zijn eerste boek (1994), dat ook meteen een groot succes was, wijdt hij zich geheel aan het schrijverschap.
Dat boek, Darwins Hofvijver (1994) is gebaseerd op zijn observaties in het Victoriameer in Tanzania. Hierin beschreef hij hoe vele soorten vissen uit dit meer verdwenen, zonder dat wetenschappers dit hadden opgemerkt. Het werd in diverse talen vertaald.
Dit boek is wel het fundament van Goldschmidts schrijverschap genoemd, de bron van zijn talrijke essays en lezingen – waaronder de Nico Tinbergenlezing, de Vermeerlezing en de Huizingalezing. Op lichtvoetige en persoonlijke manier beschrijft hij de verwevenheid en wederzijdse beïnvloeding van natuur en cultuur in allerlei verschijningsvormen.
Zijn essays verschenen successievelijk in bundels zoals Oversprongen (2000), Vis in bad (2014), Wolven op het ruiterpad, over mensen en andere roedeldieren (2022) en Dansen als de meeuwen (2023). In 2023 ontving Goldschmidt de PC Hooft-prijs voor zijn gehele oeuvre.
Welke adellijke familie speelde de hoofdrol in De scharlaken stad van Hella Haasse?
ooievaar
Geluksbrenger. De terugkerende ooievaars werden gezien als voorboden van de lente. En als een paar op een dak van een huis nestelde, geloofde men dat de bewoners een voorspoedig jaar tegemoet gingen. De ooievaar als brenger van kindertjes stamt uit Duitsland en is pas begin negentiende eeuw naar Nederland overgewaaid. Het paste wel bij de tijd dat nog niet openlijk over seksualiteit en geboorte werd gesproken. De gewoonte om als een kind is geboren een houten ooievaar in de tuin te zetten komt ook uit Duitsland maar is in Nederland van later datum, zo begin twintigste eeuw.
