The Police

Al vanaf oprichting in 1977 had The Police een geheel eigen geluid. Hun vrolijke, door reggae beïnvloedde poprock was punky, maar zeker geen punk. De drie bandleden, Sting, Stewart Copeland en Andy Summers waren op muzikaal gebied veel beter onderlegd dan de gemiddelde punk- of new wave band. Op latere albums experimenteerde The Police met jazz en wereldmuziek. Rond 1980 scoorde de band de ene hit na de andere met nummers als Roxanne, So lonely, Can't stand losing you, Message in a bottle, Walking on the moon, Don't stand so close to me, De Do Do Do De Da Da Da, Every little thing she does is magic en Every breath you take. De band is nooit officieel opgeheven. Na 1985 begonnen de bandleden ieder een eigen solo-carrière.

Quizvraag v/d week

Woord v/d week

Meest gezocht deze week

Welke Haarlemse schilder uit de Gouden Eeuw werd bekend om zijn portretten?


JUIST!NIET JUIST!

Frans Hals

Muziek: Pop(ulaire) muziek > termen en genres

punk

In de jaren \'70 opgekomen stroming binnen de Britse rock-\'n-roll (en jeugdcultuur) die zich met eenvoudige en keiharde Do-It-Yourself-muziek afzette tegen pompeuze supersterren en hippies, en die in de songteksten anarchie (\'no future\') en revolutie predikte. Invloedrijkste groepen: Sex Pistols en The Clash. Zie ook new wave.