gebarentaal
Taal van het type dat overal ter wereld in dovengemeenschappen is ontstaan en nog ontstaat. In Nederland gebruiken de doven Nederlandse Gebarentaal, in Engeland Britse Gebarentaal en in de VS Amerikaanse Gebarentaal. Gebarentalen verschillen van elkaar net als gesproken talen en doen ook overigens in niets daarvoor onder, ze gebruiken alleen een ander kanaal. In plaats van horen komt zien, en bewegingen van handen, armen en gezicht vervangen klanken. Elke gebarentaal heeft zijn eigen syntaxis, morfologie en zelfs fonologie (equivalent voor klankpatronen zijn bijvoorbeeld handvormen). Kinderen die van baby af aan een gebarentaal leren, doorlopen hetzelfde programma als kinderen die een gesproken taal leren (een-woordfase enzovoort, zie ook kindertaal). Daarnaast wordt de term gebarentaal ook gebruikt voor het sterk beperkte, deels cultureel afhankelijke arsenaal aan gebaren die voor bepaalde vaste boodschappen staan (duim omhoog is 'oké, goed zo', wijsvinger op je voorhoofd betekent 'die is gek'). Ook doven kennen en gebruiken die gebaren.
Welke adellijke familie speelde de hoofdrol in De scharlaken stad van Hella Haasse?
ooievaar
Geluksbrenger. De terugkerende ooievaars werden gezien als voorboden van de lente. En als een paar op een dak van een huis nestelde, geloofde men dat de bewoners een voorspoedig jaar tegemoet gingen. De ooievaar als brenger van kindertjes stamt uit Duitsland en is pas begin negentiende eeuw naar Nederland overgewaaid. Het paste wel bij de tijd dat nog niet openlijk over seksualiteit en geboorte werd gesproken. De gewoonte om als een kind is geboren een houten ooievaar in de tuin te zetten komt ook uit Duitsland maar is in Nederland van later datum, zo begin twintigste eeuw.
