onrechtmatige daad

Begrip uit het Burgerlijk Recht. Onrechtmatige daad betekent dat iemand een ander schade toebrengt. In het algemeen zal hij deze schade moeten vergoeden. Een voorbeeld is iemand die een ander verwondt door hem aan te rijden. Er bestaan drie categorieen van de onrechtmatige daad: een inbreuk plegen op een recht van een ander (zoals het eigendomsrecht), het handelen of nalaten in strijd met een wettelijke plicht (zoals het niet-vernielen van andermans' goederen) en handelen in strijd met wat in het maatschappelijk verkeer betamelijk is (bijvoorbeeld het plegen van inbreuk op een ander zijn privacy). Vaak zullen bij een onrechtmatige gedraging meerdere van deze categorieen aangevoerd kunnen worden.
Voor het krijgen van een schadevergoeding is, naast het bewijzen dat er schade is opgetreden als gevolg van een onrechtmatige daad, ten eerste vereist dat die inderdaad aan de ander kan worden toegerekend (bijvoorbeeld omdat hij het expres deed). In de tweede plaats moet de norm die is geschonden bedoeld zijn ter bescherming van het belang dat in het geding is. Een voorbeeld van dit laatste is een zaak waarin iemand illegaal afval dumpt in een natuurgebied. De reden dat dit verboden is, is om de natuur te beschermen. Een vordering van een nabijgelegen restaurant dat minder klandizie krijgt en zich beroept op de milieuwetten, zal dan ook niet slagen, want de milieuwetten zijn er niet voor bedoeld om restaurants te beschermen tegen minder omzet.

Quizvraag v/d week

Woord v/d week

Meest gezocht deze week

Welke schrijver uit de Griekse oudheid schreef fabels zoals De haas en de schildpad?


JUIST!NIET JUIST!

Aesopus

Geschiedenis: Oudheid > gebieden, steden, rijken, volkeren

Byzantijnse Rijk

Het Byzantijnse Rijk was een Romeins keizerrijk met Constantinopel (= stad van Constantijn, later Byzantium en door de Turken Istanboel genoemd) als hoofdstad. De stad werd in 330 n. Chr. door Constantijn de Grote gesticht als de nieuwe hoofdstad van het Romeinse Rijk, waarvan het oostelijke, Griekssprekende deel op dat moment het meest welvarend en dichtstbevolkt was. In 395 deelde keizer Theodosius I het Romeinse Rijk op in een oostelijk deel, bestuurd vanuit Constantinopel (later Byzantijnse Rijk genoemd) en een westelijk deel, eerst bestuurd vanuit Rome, vanaf 402 vanuit Ravenna. Het Byzantijnse Rijk omvatte op zijn hoogtepunt delen van Europa, Klein-Azië, Palestina en Noord-Afrika. Tot in de elfde eeuw bleef het een grote mogendheid met Byzantium als grootste stad van Europa en het Midden-Oosten. Het rijk was tijdelijk in handen van westerse kruisvaarders (dertiende eeuw) en werd definitief veroverd door de Turken in de vijftiende eeuw. De heerschappij van de Byzantijnse keizer over kerk en staat was bijna absoluut.

Zie ook Byzantijnse kunst en kruistochten.